Het is jammer dat er jongens zijn die geen grote zus hebben zoals ik om ze door hun pubertijd heen te helpen. Ik bedoel, het is een zware tijd. Maar ik had mijn zus en daar ben ik dankbaar voor. Ondanks dat ze tien jaar ouder is dan ik, hebben we altijd een hechte band gehad. Er waren wel wat moeilijkheden tussen ons toen ze een jaar of zestien was, maar zelfs toen wist ik dat alles goed zou komen, als het er op aankwam. Toen ik een jaar of zestien was en overal war ik het niet verwachtte dingen begonnen te groeien, bood ze haar helpende hand. Je moet weten dat Marianne de gave had om me over alles te laten praten wat me dwars zat. Zelf als ik me er voor schaamde, sloeg ze haar arm om me heen en na om de hete brij te zijn heen gedraaid, kwam het hoge woord eruit. Dit maakte het voor mij onmogelijk om maar iets voor haar te verhullen, maar ze was ook heel open naar mij toe. Ze vertelde me niet alleen wat haar dwars zat, maar ze scheen dan ook nergens voor te schamen. Zo begon ze zich op een gegeven moment gewoon om te kleden toen we in haar kamer wat zaten te praten. Ik was me er natuurlijk van bewust dat het mijn zus was, maar ik wist ook dat mijn vriendjes hun leven hadden gegeven om die paar minuten mee te mogen maken. Gewoon doorpratend, ging ze verder stond gekleed in een slipje en BH voor me. Ik had haar al zo vaak zo gezien, dus ik was helemaal niet geschokt. Maar ze ging verder en gooide haar BH op het bed. "Zeg broertje. Denk je dat ik met deze tietjes iemand geil kan